Kębliny
Pierwsza wzmianka o wsi Kambliny pochodzi z 1520 r. W tym czasie właścicielami Kamblin i pobliskiego Besiekierza byli Besiekierscy, a później Gomolińscy. W XIX w. była to wieś folwarczna. Na początku XIX w. Kębliny należały do Józefa Brochockiego, a następnie do Antoniego Grodzińskiego. W 1822 r. majątek nabył Roch Trzciński. W 1846 r. właścicielem został Ignacy Urbankowski. Majątek został skonfiskowany przez władze rosyjskie, ale rodzinie Urbankowskich udało się go ponownie odzyskać. Wtedy też w Kęblinach powstał parterowy, murowany dwór, który mieści się w parku założonym w końcu XIX w. W 1896 r. majątek nabyła rodzina Olszewskich.
Kębliny były znane z walorów krajobrazowych już w latach 30. XX w. Do wsi przyjeżdżali zazwyczaj mieszkańcy pobliskiego Zgierza i Łodzi. Z tego okresu zachowała się modernistyczna willa łódzkiego fabrykanta Brunona Biedermanna z 1938 r. (obecnie w rękach prywatnego właściciela). Przed II wojną tereny wykupili francuscy właściciele, którzy zamierzali wybudować w Kęblinach sanatorium. Współcześnie wieś ma charakter letniskowo-rolniczy, znajduje się w niej ok. 50 gospodarstw i ponad 1000 działek rekreacyjnych.
Zespół dworsko-parkowy w Kęblinach
Dwór został wniesiony ok. 1840 r. przez rodzinę Urbanowskich. Pod koniec XIX w. jego właścicielem stał się Tadeusz Olszowski, a w czasie wojny Estończyk van Balten. Od 1992 r. ośrodek należy do stowarzyszenia „Monar”. Dwór został wzniesiony na planie wydłużonego prostokąta. W elewacji frontowej umieszczono charakterystyczny portyk wsparty na czterech filarach. Otoczenie dworu stanowią szpalery grabowe, które dawniej tworzyły aleje spacerowe okalające rozległy park.
Pozostałościami pierwotnego założenia parkowego są jodły, jesiony, dęby oraz największy w województwie łódzkim, mający ponad 200 lat kasztanowiec rosnący przed dworem. Jego obwód wynosi 4,5 m. Warto również zwrócić uwagę na budynek starej kuźni pochodzący z początków XIX w., znajdujący się po przeciwnej stronie drogi.
http://www2.lodzkie.travel/?kat=msc&id=0416960
Obelisk w Kęblinach
Przy dworze w Kęblinach, tuż przy drodze stoi obelisk upamiętniający bitwę pod Kęblinami, stoczoną podczas wojny obronnej we września 1939 r. W walkach, które toczyły się w nocy z 7 na 8 września, brały udział pododdziały 28. Pułku Strzelców Kaniowskich z 10. dywizji Piechoty, Kresowej Brygady Kawalerii Wojska Polskiego. Żołnierze przedzierający się w kierunku północnym do miejsca koncentracji wojsk w odległym o 8 km Koźlu napotkali oddziały niemieckie 24. Dywizji Piechoty, z którymi stoczyli walkę. Bitwa trwała przez całą noc. W wyniku walki udało się otworzyć drogę dla pozostałych pododdziałów polskich.
W bitwie pod Kęblinami zginęło lub zmarło z powodu odniesionych podczas niej ran od 160 do 200 żołnierzy polskich. Ich mogiły znajdują się na rzymskokatolickim cmentarzu parafialnym w Białej.
Cmentarz Ewangelicki w Kęblinach
Nekropolia ewangelicka w Kęblinach jest położona na końcu wsi przy wylocie szosy do Strykowa. Obecnie jest to teren prywatnej posesji. Zachowało się tu kilka nagrobków z czytelnymi inskrypcjami w języku niemieckim z datami pochówków, m.in. z 1928 r. i 1943 roku.