Zespół dworsko-parkowy w Bełdowie
Na zabudowania dworskie składa się dwór z przełomu XVIII i XIX w., wybudowany za czasów Jana Wężyka, który był sędzią pokoju powiatu łęczyckiego. Dwór otoczony jest parkiem, którego układ przetrwał bez większych zmian do naszych czasów.
Na skraju parku znajdują się pozostałości kopca, stanowiącego relikty po wcześniej istniejącym na tym terenie drewnianym dworze (w źródłach wzmiankowanym w XVII i XVIII w.). Kopiec można zlokalizować w odległości około stu kilkudziesięciu metrów na wschód od obecnego dworu. Dwór ten istniał w czasach nowożytnych, ale stanął prawdopodobnie na miejscu o wiele starszego, średniowiecznego założenia obronnego rodu Jastrzębców-Bełdowskich.
Obecny dwór został wzniesiony przez rodzinę Wężyków na przełomie XVIII i XIX w. Dawny dwór wybudowano z cegły w stylu północnego renesansu włoskiego. Prowadzi do niego od głównej drogi w Bełdowie aleja drzew. Obecnie teren należy do prywatnych właścicieli, a sam dwór nie jest w najlepszej kondycji. Budynek jest podpiwniczony i otynkowany, posadowiony na nieregularnym, wydłużonym planie, o nieregularnej bryle, w części środkowej parterowy, w poprzecznych częściach bocznych piętrowy, nakryty niejednorodnie wypiętrzonym, średniowysokim dachem. Środkowa część jest siedmioosiowa, z umieszczonym centralnie ryzalitem zwieńczonym trójkątnym szczytem i flankowanym pilastrami toskańskimi. W ryzalicie znajduje się główne wejście do dworu w formie otworu drzwiowego zamkniętego łukiem pełnym i dekorowanego profilowanym obramowaniem ze zwornikiem w zwieńczeniu.
Od wschodu budynku jest dobudowana wysoka, parterowa oranżeria, a od zachodu parterowe pomieszczenie gospodarcze. W latach 90. czytelne były jeszcze elementy wystroju wnętrz: stolarka okienna i drzwiowa, parkiety, szafy wnękowe, schody drewniane oraz pozostałości pieców.
Taką doskonałą scenerię wykorzystano do realizacji filmowej. Właśnie tutaj powstały zdjęcia do „Królowej aniołów” w reżyserii Mariusza Grzegorzka z 1999 r. Akcja filmu rozgrywa się w dwóch dopełniających się przestrzeniach i planach czasowych: współcześnie i w połowie XIX w. Dwoje aktorów gra cztery postacie. We współczesnej historii młody lekarz Jakub przeżywa trudny emocjonalnie okres. Gdy zrywa z nim dziewczyna, mężczyzna podejmuje ostatnią, desperacką próbę ratowania siebie i ich związku. Decyduje się na porwanie Marii, by na jej oczach dokonać swoistej psychodramy i zmusić ją do wysłuchania swojej „spowiedzi”. Druga historia miłosna rozgrywa się w szlacheckim dworku. Młodziutka guwernantka Maria ucieka od rzeczywistości w obsesyjną i idealistyczną miłość do księdza Jakuba, który właśnie przybył do swej nowej parafii. Zdjęcia do filmu powstawały w autentycznych wnętrzach dawnego dworu. W rolach głównych wystąpili Gabriela Muskała i Mariusz Jakus.
Z pierwotnego założenia parkowego około 1,5 hektara przeznaczono pod uprawy rolne. Wcześniej teren ten zajmowały rabaty kwiatowe, trawniki, sady i ogrody warzywne. Do dziś zachował się zasadniczy układ i kompozycja parku. Niektóre okazy drzew mają po 180–250 lat. Do największych i najbardziej okazałych należą: topole białe, lipy, dęby, wiązy, klon, świerk, modrzew, olsza. W sąsiedztwie znajduje się kompleks zabudowań folwarcznych z zachowaną zabytkową maszyną parową i gorzelnia wzniesione w 1906 r.
Obecnie obiekt nie jest udostępniony do zwiedzania.
