Kolegiata pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i św. Floriana w Uniejowie
Kolegiata w Uniejowie znajduje się tuż obok rynku w centrum miasta. Kiedy tylko wjeżdża się do miasta jedną z dróg prowadzących do centrum, kolegiata jest widoczna już z daleka na horyzoncie.
Pierwszy kościół rzymskokatolicki istniał tutaj już w XII w. Po zniszczeniach miasta kolejna świątynia została wybudowana w latach 1342–1349 dzięki inicjatywie Jarosława Bogorii Skotnickiego. Gotycką budowlę wzniesiono z cegieł na kamiennych fundamentach.
Dzisiejszą świetność kolegiata zawdzięcza licznym fundatorom. Przed 1635 r. wzniesiono z fundacji M. Głuchowskiego kaplicę pw. św. Jana, obecnie św. Krzyża, a w latach 1666–1668 kustosz uniejowski, ks. Boleszczyński ufundował kaplicę pw. bł. Bogumiła z Dobrowa. W kaplicy tej spoczywają relikwie tego pustelnika, patrona miasta. Świątynia zachowała wiele elementów dawnego gotyckiego oraz barokowego wystroju. Wyjątkowym miejscem kultu jest sarkofag bł. Bogumiła. Wykonano go w 1666 r. z brązu w Gdańsku, za sprawą fundacji prymasa Wacława Leszczyńskiego. Bł. Bogumił, żyjący na tych ziemiach w XII w. był arcybiskupem gnieźnieńskim. W Uniejowie i pobliskim Dobrowie, gdzie miał pustelnię, był postacią bardzo dobrze znaną. Według wielu przesłanek dzięki wstawiennictwu Bogumiła dochodziło do licznych uzdrowień w okolicach Uniejowa, dzięki którym Bogumił został uznany przez Kościół katolicki za błogosławionego. Proces jego beatyfikacji odbył się w XVII w.
12 grudnia 1953 r. kościół parafialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Floriana został objęty ochroną konserwatorską poprzez wpis do rejestru zabytków (nr rejestrowy: 4/424). Zakres ochrony rozszerzono wpisem z 21 października 1967 r. (nr rejestrowy: A/245/104).
