Klasztor salezjanów w Lutomiersku
Kompleks klasztorny, na który składają się kościół rzymskokatolicki pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i klasztor reformacki, powstał w latach 1648–1659 za sprawą sprowadzonych do Lutomierska reformatów. Do wzniesienia budynku klasztoru wykorzystano mury średniowiecznego zamku.
Burzliwym okresem w historii klasztoru był czas powstania styczniowego – zabudowania klasztorne stały się bowiem warownią powstańczą. W szczytowym okresie w twierdzy mogło przebywać nawet ok. tysiąca powstańców. W kruchcie kościoła możemy znaleźć tablicę poświęconą powstańcom i ich dowódcy, generałowi Edmundowi Taczanowskiemu, który, jak głosi legenda, jest pochowany pod wiązem znajdującym się na terenie przyklasztornego ogrodu.
Po zniszczeniach z okresu I wojny światowej odbudowy klasztoru dokonano w latach 1921–1925 według projektu Józefa Kabana. Obiekt został przekazany salezjanom. Zakonnicy prowadzili jego rozbudowę i jeszcze przed II wojną światową założyli dom dziecka, który funkcjonował (z przerwą na lata wojny) do 1951 r., kiedy to pożar strawił dach i piętro budynku.
Po odbudowie w latach 70. w obiekcie zlokalizowano dom rekolekcyjny oraz dom dla młodych księży. W 1996 r. uruchomiono Salezjańskie Liceum Muzyczne im. ks. Antoniego Chlondowskiego, którego działalność kontynuują dziś Salezjańska Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna II st. oraz Salezjańska Szkoła Muzyczna II st., na których potrzeby wzniesiono w sąsiedztwie klasztoru nowy budynek.
Orientowany kościół barokowy (jego części prezbiterialna, mieszcząca ołtarz główny, jest zwrócona ku wschodowi), przylegający do klasztoru, to obiekt jednonawowy. Historyczne wyposażenie kościoła po grabieżach wojennych i pożarze z 1951 r. jest bardzo skromne. Zachował się konfesjonał i XVII-wieczny kredens w zakrystii. Można tutaj znaleźć też XVIII-wieczną komodę oraz szafy w stylu rokokowym.
https://zabytek.pl/pl/obiekty/lutomiersk-zespol-klasztorny-reformatow-ob-salezjanow
