Kazimierz

 

Obecnie jest wsią, ale posiadał prawa miejskie w latach 1288–1870. W 1261 r. w miejscowości tej odbył się zjazd książąt dzielnicowych Księstw Kujawskiego i Łęczyckiego. Uczestniczyli w nim Kazimierz I, jego syn Siemomysł oraz liczni dostojnicy. Mimo funkcjonowania w Kazimierzu komory celnej i nadania miejscowości rangi grodu kasztelańskiego, miasteczko nie osiągnęło większego znaczenia, a od XVIII w. zaczęło tracić na znaczeniu na rzecz sąsiadującego Lutomierska.

 

Na tutejszym cmentarzu parafialnym znajduje się kaplica grobowa właścicieli dóbr w Charbicach Dolnych, rodziny Kostaneckich. Warto zwrócić uwagę na umieszczoną w murze kaplicy tablicę poświęconą Stanisławowi Kostaneckiemu, wywodzącemu się z tego rodu profesorowi chemii, badaczowi barwników roślinnych.

 

W czasie II wojny światowej w 1939 r., po przegranej bitwie nad Wartą, wzdłuż Neru kolejną linie obrony stworzyły 30. i 31. Pułk Strzelców Kaniowskich oraz 10. Dywizjon Artylerii Ciężkiej. Poległych w walkach żołnierzy pochowano na cmentarzu w tej miejscowości.

W Kazimierzu warto udać się do „dzielnicy stodół”, czyli zespołu ponad 200-letnich drewnianych budowli, pierwotnie stojących na obrzeżach miejscowości. Taka lokalizacja miała zapobiec poważniejszym stratom w przypadku pożarów, łatwiej można było uchronić od zniszczeń zabudowania mieszkalne. Dzisiaj zespół ten stanowi ciekawe miejsce na klimatyczną sesję zdjęciową.

 

Kazimierski kościół pw. św. Jana Chrzciciela wzniesiono w stylu neogotyckim, w latach 1902–1914 według projektu Józefa Piusa Dziekońskiego. Zniszczony podczas działań zbrojnych w czasie I wojny światowej (listopad 1914 r.) został odbudowany w połowie lat 20. (zniszczenia upamiętniają wmurowane w zachodnią ścianę kościoła pociski artyleryjskie z tego okresu). W świątyni znajduje się barokowe wyposażenie z wcześniejszego, drewnianego kościoła z lat 1632–1909.