Kościół Parafialny pw. Wszystkich Świętych w Bełdowie
Miejscowa parafia została powołana przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Michała Trąbę. Już w XV w. istniał w Bełdowie drewniany kościół, który przetrwał do 1525 r., a na jego miejscu postawiono kolejną, drewnianą świątynię, ufundowaną przez właścicieli wsi, Bełdowskich. Po 450 latach użytkowania i ta budowla została rozebrana, a na jej miejscu stanął kościół murowany. Obecny kształt neorenesansowego kościoła pw. Wszystkich Świętych pochodzi z 1901 r. Projekt budynku wykonał warszawski architekt Stanisław Adamczewski na prośbę Jana Wężyka. We wnętrzu uwagę przykuwa barokowy ołtarz główny z rzeźbą Boga Ojca i obrazem z początku XVIII w., przedstawiającym scenę ukrzyżowania. Dopełnieniem całości jest wyposażenie świątyni, na które składają się m.in.: barokowe ołtarze boczne z bramkami z początku XVIII w., a w nich obrazy przedstawiające Matkę Boską z Dzieciątkiem i Świętą Rodzinę, kamienne chrzcielnica i kropielnica z przełomu XV i XVI w., feretron rokokowy z figurką Matki Boskiej z końca XVIII w., barokowe obrazy „Chrystus dźwigający krzyż”, „Matka Boska Szkaplerzna” oraz wizerunek nieznanej święta z przełomu XVIII i XIX w. Ponadto do wyposażenia świątyni należą również: krzyż z XVIII w., krzyż procesyjny i putto z ołtarza, również barokowe.
https://www.archidiecezja.lodz.pl/parafia/wszystkich-swietych
Cmentarz parafialny i kaplica grobowa Wężyków
Cmentarz parafialny w Bełdowie znajduje się przy drodze prowadzącej do centrum miejscowości, w części wsi nazywanej Bełdowem Poduchowym, po lewej stronie drogi do Zgniłego Błota. Na cmentarzu można odnaleźć nagrobki proboszcza parafii Stanisława Gąsiorowskiego, jak również takie o bardzo ciekawym przedstawieniu nagrobnym, m.in. Marii Zielińskiej, Ignacego Jaworskiego czy Rocha i Pawła Nowickich, pochodzące z przełomu XIX i XX w. Budowlą dominującą nad całym cmentarzem jest jednak grobowiec rodziny Wężyków.
Kaplica Przemienienia Pańskiego na cmentarzu, kaplica Wężyków, została wybudowana w 1854 r. przez Jana Wężyka jako mauzoleum rodzinne. Ma ona kształt świątyni greckiej z czterokolumnowym portykiem. Na froncie budowli została umieszczona data 1854. We wnętrzu kaplicy znajduję się ołtarz, a na ścianach umieszczono tablice komemoracje – najstarsza z nich jest dedykowana Ludwice Lebelt, dziedziczce Zgniłego Błota, zmarłej w 1856 r.
