Bełdów
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1386 r., kiedy to w księgach parafialnych pojawiła się postać niejakiego Adama z Bełdowa. Jan Łaski odnotował miejscowość pod następującymi nazwami: Beldow, Beldowo, Beldov jako wieś szlachecką i miejsce działania parafii. Do XVIII w. tereny wsi i okolicy były w posiadaniu rodziny Bełdowskich herbu Jastrzębiec. Na początku XIX w. we wsi stało 27 domów, zamieszkanych przez 343 osoby. W 1765 r. właścicielami Bełdowa stali się przedstawiciele rodziny Wężyków, m.in. podczaszy inowłodzki Michał Wężyk, następnie jego syn Adam Wężyk. Miejscowy kościół ufundował członek tego rodu, Jan Wężyk. W dwudziestoleciu międzywojennym ziemie i majątek należały do Władysława Wężyka. W tym czasie we wsi stały: drewniany kościół parafialny, urząd gminy, sąd, szkoła, gminna gorzelnia i młyn wodny. W 1921 r. wieś liczyła 30 domów i 233 mieszkańców.
Wcześniej – jeszcze XVIII w. – w tej miejscowości funkcjonował dwór obronny, wzniesiony na kopcu, położony w odległości około stu kilkudziesięciu metrów na wschód od obecnego dworu.
Dobra Bełdów w XIX w. zawierały majątki: Zgniłe Błoto, Sanie i kolonię Adamów. Zostały one zakupione w 1833 r. za sumę 150 tys. złotych polskich. Wieś liczyła wówczas 373 mieszkańców i posiadała własną gorzelnię oraz młyn wodny. W 1928 r. dobra zostały zlicytowane na wniosek Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego. Po zakończeniu II wojny światowej, w 1945 r. majątek przeszedł na rzecz skarbu państwa. Później administrowało nim Państwowe Gospodarstwo Rolne (PGR) w Nakielnicy. W latach 90. XX w. dwór był nieużytkowany.
Filmowy Bełdów
Bełdów kilkakrotnie stawał się scenerią filmową. Możemy go zobaczyć w takich realizacjach jak „Królowa aniołów” z 1999 r. czy w jednym z odcinków kultowego już serialu „Czterej pancerni i pies”.
